Πήλινο με ανάγλυφη παράσταση τριών όρθιων γυναικείων μετωπικών μορφών που σηκώνουν το δεξί χέρι, κίνηση που παραπέμπει σε χορό, ή κάποια τελετουργική χειρονομία ή εκδήλωση σεβασμού. Βρέθηκε μεταξύ εκατοντάδων ακόμα ανάγλυφων πλακιδίων με διάφορα θέματα στον υπαίθριο βραχώδη χώρο που περιβάλλει τον μυκηναϊκό θολωτό τάφο της Βοϊδοκοιλιάς, τον επονομαζόμενο ως "Τάφος του Θρασυμήδη", γιου του βασιλιά Νέστορα. Χρονολογείται στον 4ο αιώνα π.Χ. και σχετίζεται με τελετές ηρωολατρείας ή λατρείας των προγόνων που λάμβαναν χώρα στην περιοχή του μνημείου. Το είδος αυτό της λατρείας στον χώρο ταφικών μνημείων της Μυκηναϊκής περιόδου υπήρξε πολύ διαδεδομένο στη Μεσσηνία κατά τον 8ο/7ο αιώνα π.Χ. αλλά κυρίως μετά την ήττα των Σπαρτιατών και την ίδρυση της Μεσσήνης το 369 π.Χ. Συνδέθηκε μάλιστα με τη γένεση του μεσσηνιακού έθνους και τη δημιουργία μίας ενιαίας εθνικής ταυτότητας, κοινής σε όλη τη μεσσηνιακή επικράτεια, μέσα από τους δεσμούς που συνέδεαν του Μεσσήνιους με το ένδοξο παρελθόν τους.